Model przepływu pieniędzy Roberta Kiyosakiego, zaprezentowany w jego kultowej książce "Bogaty ojciec, biedny ojciec", jest jednym z najpopularniejszych narzędzi do zrozumienia różnych sposobów zarabiania pieniędzy. Kiyosaki podzielił ludzi na cztery kategorie w zależności od tego, jak zarabiają pieniądze: E (Pracownik), S (Samozatrudniony), B (Właściciel biznesu) i I (Inwestor).
Jednak w dzisiejszym świecie, gdzie systemy socjalne i wsparcie ze strony państwa stają się coraz ważniejsze, teoria Kiyosakiego wymaga pewnej aktualizacji. Pojawienie się nowej grupy ludzi, którzy nie zarabiają na pracy, biznesie czy inwestycjach, a utrzymują się z pomocy państwowej, wymaga dodania nowego sektora do modelu — Sektora Społecznego (Welfare).
Teoria przepływu pieniędzy Roberta Kiyosakiego
Zanim omówimy konieczność zmiany modelu, przyjrzyjmy się szczegółowo każdemu z czterech kwadrantów zaproponowanych przez Roberta Kiyosakiego:
1. E — Pracownik
Osoby w tym kwadrancie zarabiają pieniądze, pracując dla kogoś innego. Otrzymują stałą pensję, co daje im pewną stabilność, ale ogranicza ich dochody, ponieważ pensja często nie zależy od wysiłków lub liczby przepracowanych godzin. To najczęstszy sposób zarabiania w społeczeństwie.
Przykład: pracownicy dużych firm, urzędnicy, nauczyciele, lekarze, inżynierowie.
2. S — Samozatrudniony
W tym kwadrancie znajdują się ci, którzy pracują na własny rachunek, ale nie prowadzą skalowalnego biznesu. To właściciele małych firm, freelancerzy, konsultanci oraz profesjonaliści świadczący usługi indywidualnie. Ich dochody zależą od ich pracy, ale mają większą swobodę i elastyczność niż pracownicy.
Przykład: właściciele małych sklepów, freelancerzy, indywidualni przedsiębiorcy, prywatni lekarze.
3. B — Właściciel biznesu
Osoby w kwadrancie B tworzą firmy, w których zatrudniają innych ludzi. Oznacza to, że zarządzają systemem, który działa niezależnie od ich udziału. W tym kwadrancie można zarobić znacznie więcej niż w kwadrantach E czy S, ale aby to osiągnąć, trzeba stworzyć skuteczny system i zatrudnić innych ludzi.
Przykład: właściciele dużych firm, franczyzobiorcy, ci, którzy tworzą przedsiębiorstwa o skalowalnych modelach biznesowych.
4. I — Inwestor
W kwadrancie I osoby zarabiają pieniądze, inwestując swoje fundusze w aktywa (nieruchomości, akcje, obligacje i inne instrumenty inwestycyjne). Otrzymują dochód z posiadanych aktywów, a nie z pracy. Jest to dochód pasywny, który wymaga znacznego kapitału, ale pozwala zarabiać bez fizycznej pracy.
Przykład: właściciele nieruchomości, inwestorzy w akcje, udziałowcy funduszy inwestycyjnych.
Nowy sektor: Sektor Społeczny (Welfare)
Nowy sektor, który należy dodać do modelu Kiyosakiego, nazywa się Sektor Społeczny (Welfare). W tym sektorze znajdują się osoby, które nie zarabiają pieniędzy z pracy, działalności gospodarczej czy inwestycji, a otrzymują pomoc od państwa. Może to być pomoc w postaci zasiłków dla bezrobotnych, świadczeń socjalnych lub innych form wsparcia państwowego.
Dlaczego warto dodać ten sektor? Sektor społeczny staje się coraz bardziej aktualny, ponieważ w wielu krajach ludzie zaczynają polegać na zasiłkach socjalnych jako głównym źródle dochodów. Dodanie tego sektora pomoże dokładniej odzwierciedlić dzisiejszą gospodarkę.
Powody dodania nowego sektora
- Socjalna pomoc jako trend: W ostatnich dziesięcioleciach systemy socjalne i pomoc ze strony państwa stały się ważną częścią życia wielu ludzi. Jest to związane z rosnącą liczbą emerytów, wzrostem bezrobocia i rozwojem systemów wsparcia społecznego.
- Zmiany na rynku pracy: W obliczu niestabilności gospodarczej, automatyzacji oraz zmian demograficznych wiele osób znajduje się w sytuacji, w której nie może znaleźć pracy lub nie chce pracować, polegając na pomocy społecznej.
- Socjalna pomoc jako odrębny sektor: Osoby żyjące z pomocy państwowej nie uczestniczą w gospodarce tak, jak pracownicy, samozatrudnieni, właściciele biznesów czy inwestorzy, ale ich zależność od państwa sprawia, że stanowią istotną część gospodarki.
Jak to może wpłynąć na model kwadrantów?
Dodanie nowego sektora Sektor Społeczny do modelu przepływu pieniędzy Roberta Kiyosakiego pomoże dokładniej odzwierciedlić dzisiejszą gospodarkę. Osoby otrzymujące pomoc społeczną nie mieszczą się w istniejących kwadrantach, ponieważ nie zarabiają pieniędzy z pracy, działalności gospodarczej ani inwestycji.
Opracowana tabela dla krajów: rozkład ludzi według kwadrantów i sektora społecznego
Dane zebrane przez sztuczną inteligencję na podstawie analizy różnych aktualnych źródeł informacji.
| Kraj | % ludzi w kwadrancie E (Pracownik) | % ludzi w kwadrancie S (Samozatrudniony) | % ludzi w kwadrancie B (Właściciel biznesu) | % ludzi w kwadrancie I (Inwestor) | % ludzi w sektorze społecznym W (Welfare) |
|---|---|---|---|---|---|
| Szwecja | 50% | 7% | 13% | 21% | 9% |
| Czechy | 63% | 7% | 9% | 9% | 12% |
| USA | 54% | 9% | 19% | 11% | 7% |
| Niemcy | 57% | 8% | 11% | 11% | 13% |
| Wielka Brytania | 56% | 10% | 14% | 13% | 7% |
| Austria | 59% | 11% | 11% | 13% | 6% |
| Polska | 60% | 11% | 9% | 8% | 12% |
| Francja | 55% | 11% | 15% | 11% | 8% |
| Hiszpania | 53% | 12% | 7% | 9% | 19% |
| Włochy | 53% | 14% | 10% | 10% | 13% |
| Niderlandy | 58% | 10% | 12% | 17% | 3% |
Jak to może wpłynąć na światową gospodarkę?
- Zwiększenie obciążenia budżetów państwowych: Wzrost liczby osób otrzymujących pomoc społeczną prowadzi do wzrostu wydatków rządowych na programy socjalne. Tworzy to dodatkowe obciążenie dla budżetu, które może zmniejszyć możliwości inwestycji w kluczowe sektory, takie jak edukacja, opieka zdrowotna czy infrastruktura. Ważne jest jednak, aby zauważyć, że nie wszyscy, którzy otrzymują pomoc, faktycznie jej potrzebują. Jest wiele osób, które korzystają z systemu wsparcia bez rzeczywistej potrzeby.
- Zmniejszenie aktywności gospodarczej: Osoby uzależnione od pomocy społecznej często nie biorą udziału w produkcji dóbr czy usług, co ogranicza ogólny poziom aktywności gospodarczej. Może to prowadzić do spowolnienia wzrostu gospodarczego i negatywnie wpłynąć na rynek pracy. Część z tych osób korzysta z pomocy społecznej nie z powodu rzeczywistych okoliczności, ale z powodu braku chęci do pracy lub nadużywania systemu.
- Uzależnienie od funduszy publicznych: Wzrost liczby osób w sektorze społecznym prowadzi do wzrostu uzależnienia od funduszy publicznych. Tworzy to zamknięte koło, w którym ludzie nie mogą samodzielnie się utrzymać, stając się bardziej podatni na zmiany w polityce społecznej czy kryzysy gospodarcze. Jednocześnie część beneficjentów pomocy społecznej nie stara się wyjść z tego kręgu i korzysta z możliwości, jakie daje system, bez zamiaru zmiany swojej sytuacji.
Wnioski
Teoria kwadrantu przepływu pieniędzy Roberta Kiyosaki dobrze wyjaśnia, jak ludzie mogą zarabiać pieniądze, ale współczesne realia społeczno-ekonomiczne wymagają zmian. Dodanie Sektor społeczny (Welfare) do modelu mogłoby lepiej odzwierciedlić nowe tendencje społeczne, ale jednocześnie podkreśla negatywny wpływ na gospodarkę. W związku ze wzrostem wydatków państwowych i zmniejszeniem aktywności gospodarczej ważne jest opracowanie strategii zmniejszania tego sektora. Należy jednak pamiętać, że są osoby, które rzeczywiście potrzebują pomocy i nie mogą się samodzielnie utrzymać, podczas gdy inne wykorzystują system tylko po to, aby uniknąć pracy i aktywności gospodarczej. Ważne jest znalezienie równowagi i zachęcanie tych, którzy mogą pracować, ale tego nie chcą, do samodzielnego utrzymania i aktywnego uczestnictwa w życiu gospodarczym.
